De forestmonk

De Thaise bos traditie:

Dit is een boeddhistische monastische traditie in Thailand. Deze traditie legt een grote nadruk op het navolgen van de vinaya*. Ook richten zij zich op meditatie en persoonlijke ontwikkeling volgens de leer van Boeddha.

Zaterdag heb ik het voorrecht gehad om zo'n gemeenschap te mogen ontmoeten. De foto die ik gemaakt heb van de tempel laat meteen al het grote verschil tussen 2 groepen monniken zien. Vele tempels heb ik al voorbij zien komen, meetal niet te missen. Alleen dit keer liep ik de tempel gewoon voorbij. Als het niet in mijn oor gefluisterd werd dan was ik nu nog opzoek naar de tempel denk ik!

Tijdens mijn bezoek hier aan Thailand kom ik steeds meer te weten over Boeddhisme. Over de manier van denken en de gebruiken die ze er hier op na houden. Het enige wat ik wist over een forestmonk is dat ze heel solidair en primitief leven en dat de gemiddelde Thai VEEL respect heeft voor deze monnik. Wellicht meer als voor de normale dorpsmonnik.

We worden rondgeleid door een kennis. Dit is 1 van de vrouwen die voor de monniken zorgt. Volgens traditie mogen zij alleen 's ochtends eten en geen eten in  huis hebben (in dit geval hutje). Dit eten wordt gemaakt en gebracht door mensen uit het dorp. Zij komen iedere morgen netjes eten offeren aan de monniken.

We bevinden ons midden in het bos. Uiterraard zijn we hier niet helemaal alleen en ik word dan ook levend opgegeten. Nee, hier zitten geen vleesetende planten maar wel heel veel muggen en mieren die allemaal een hapje van mij willen! Lichtelijk geirriteerd vervolg ik onze rondleiding. Het feit dat we ons onder monniken begeven betekend ook dat we ons moeten bedekken. Het zweet loopt over mijn rug!

Al deze ellende is het dubbel en dwars waard. Het is een mooie rustige plek. We lopen over een pad langs alle hutjes waar de monniken wonen. Heel simpel allemaal, al zie je wel een beetje een verschil in rang. Ieder hutje heeft een meditatiepad en wordt dan ook als heilig gezien.

We ontmoeten het hoofd. Volgens de etiquette moeten we lager zijn dan de monnik. Dit betekend knielen. Hier ben ik nog niet geoefend in en voor ik het weet zijn mijn benen verzuurd.

Vervolgens komen we langs een klein hutje met een klein oud monnikje. Deze man is 92 jaar oud en woont nog steeds helemaal alleen daar in zijn hutje. Als iemand mijn respect heeft verdient is het deze monnik wel! Toevallig is dit de opa van onze gids. Zij verteld ons dat na het overleiden van haar oma haar opa te veel ging drinken. Dit was een goede reden om monnik te worden.

Zelf vind hij het verhaal hoe hij met blote handen een tijger gedood heeft natuurlijk veel interesanter. Dit zit hij dan ook met volle trots te vertellen! Hij heeft natuurlijk niet in de gaten dat mijn benen inmiddels enorm steken en branden. Na een vriendelijk verzoek om een foto te mogen maken heb ik deze stoere krijger dan ook voor eeuwig vast gelegd.

Het grappige is dat ik samen met hem op de foto mag. Wel moet ik er voor zorgen dat minimaal 2 meter van hem vandaan blijf en natuurlijk op mijn hurken zit.

Verder zien we dat ze eigenlijk alles hebben wat ze nodig hebben. Schoon drinkwater halen ze uit de put. Dit komt rechtstreeks uit de bergen. Eten krijgen ze iedere ochtend geofferd. Ze hebben een dak boven hun hoofd en wie heeft nu eigenlijk een bed nodig als je op een matje kunt slapen?

* De vinyaya is het totaal aan regels, voorschriften en reguleringen die de Boeddha neerlegde om het heilige in het leven van boeddhistische monniken en nonnen in goede banen te leiden.