Inzamelingsactie

20 september 2012 - Phon Phisai, Thailand

InzamelingsactieGisteren was het dan eindelijk zo ver. 

Na mijn laatste les ben ik samen met Jack en Patricia onderweg naar een klein schooltje iets meer het platteland in. Dat ze hier verder van de Mekong wonen is de reden dat ze niet vaak Farangs zien. Ook komen ze niet vaak in het grotere dorp Phon Phisai gewoonweg omdat het een hele dag taak voor ze is. 

Onderweg verbaas ik me over de weg. grote gaten in het midden van de weg waar we omheen moeten zigzaggen en dit ondanks het feit dat dit echt een luxe is. Een jaar terug was dit gewoon noch een zandweggetje.

Hoe verder we het platteland in rijden hoe gekkere blikken we krijgen. Goh.. deze wagen kennen we niet en die 2 Farangs bij die Thaise jongen al helemaal niet.

De kindjes zitten al netjes op ons te wachten. Ze kijken ons dan ook vol verbazing aan. Het is een basischool met hele kleine schatigge kindjes, lieve meisjes en ondeugende jongetjes. Wanneer ze eenmaal beseffen dat we helemaal niet zo eng zijn komen ze langzaam dichter bij. Tijdens het uitladen van de spulletjes wordt er al druk gepraat over wie wat wil hebben. Nu weet ik hoe Sinterklaas zich ieder jaar moet voelen.

Nadat Jack uitgelegd heeft dat iedereen 1 cadeatje krijgt staan de kindjes netjes per groep in een rij. Heel aandoenlijk is dit! Als iedereen een cadeautje heeft gehad zijn er nog dingetjes over. Wanneer de kinderen iets in het Engels aan mij vragen krijgen ze er nog een. Dit gaat over op dansjes en de hele mik mak. 

Nu weet ik waarvoor ik me een hernia gesjauwd heb met 12 kilo aan cadeautjes. Dit was echt onvergetelijk. De blijdschap van de kindjes met zo iets simpels voor de kindjes bij ons thuis is echt geweldig om te zien.

Morgen mag ik weer. Ditmaal gaan we noch verder van de Mekong naar een kleiner schooltje.

Dit alles hebben de kindjes ook aan sommige van jullie te danken. Bij deze wil ik ook iedereen die een donatie gedaan heeft van harte bedanken hiervoor.

Het resterende geld wordt waarschijnlijk gebruikt om een aantal arme kinderen te sponsoren. De ouders krijgen dan iedere maand een klein bedrag hiervan. Als dank hiervoor word ik meerdere malen op de hoogte gehouden over de vorderingen van het kind.

Foto's en video's volgen! Houd deze blog goed in de gaten!

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

2 Reacties

  1. Roel de Smet:
    20 september 2012
    geld naar de ouders? is dat wel een goed idee?
  2. Kim:
    21 september 2012
    Zoals ik al eerder beschreven heb gaat een klein bedrag hiervan maandelijks naar de ouders. Verder staat daar tegenover dat ze regelmatig iets laten weten. De gedachte hier achter is dat de goede studenten die weinig te besteden hebben geprezen worden voor hun werk. Dit kan ook een stimulans zijn voor andere kinderen om extra hun best te doen. Je kunt het zien als een kleine beurs. Overigens praten we hier niet over grote bedragen.